به نقل از «اقتصاد آنلاین»

اگر نقاشی کودک شما این نشانه ها را دارد از روانشناس کمک بگیرید

تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۱۷۷۰۳

 

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایرنا، نقاشی کردن کودکان کاری خلاقانه و سرگرم کننده است، اما می‌تواند برای اهداف درمانی یا ارزیابی رشد آن‌ها نیز استفاده شود. در بستر‌های آموزشی و بالینی، نقاشی کودکان اغلب ابزاری برای ارزیابی شخصیت، رشد فکری، مهارت‌های ارتباطی و سازگاری عاطفی کودک است.

متخصصان، گاهی از این نقاشی‌ها برای تشخیص ناتوانی‌های یادگیری کودکان کمک می‌گیرند و گاهی هم مددکاران اجتماعی و مشاوران از کودکان می‌خواهند که حوادث آسیب‌زا را ترسیم کنند، به ویژه زمانی که مهارت‌های ارتباطی کافی برای توضیح آنچه شاهد بوده‌اند یا تجربه کرده‌اند را ندارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اغلب در این شرایط، کودکان با کشیدن و صحبت در مورد آنچه در تصویر اتفاق می‌افتد، احساس می‌کنند از آن رویداد آسیب زا دور شده‌اند و انگار درباره شخصیتی در کتاب یا تلویزیون صحبت می‌کنند.

تجزیه و تحلیل رنگ نقاشی‌های کودکان هم گاهی می‌تواند ابزاری برای تعیین وضعیت عاطفی کودک باشد؛ تکرار زیاد رنگ‌های سیاه یا قرمز در نقاشی کودک ممکن است نشانه یک مشکل باشد.

مشکی اغلب نشانه افسردگی یا احساس ناامیدی یا محدودیت است. قرمز ممکن است نشان دهنده عصبانیت شدید باشد. آبی و سبز معمولا رنگ‌های آرامی هستند و زرد و نارنجی اغلب نشان دهنده شادابی هستند. با این حال و به نقل از دایره المعارف سلامت کودکان، نقاشی‌های یک کودک نرمال و عادی در هر مرحله از رشد، شکل خاص خود را دارند.

مرحله خط خطی معمولا از دو سالگی شروع می‌شود و تا حدود چهار سالگی کودک ادامه می‌یابد. در برخی موارد، به محض اینکه کودک بتواند مداد رنگی را در دست بگیرد و روی کاغذ علامت بگذارد، معمولا حدود ۱۸ ماهگی، شروع به خط خطی کردن کاغذ می‌کند. در این مرحله، کودک فقط به تماشای جریان رنگ روی کاغذ علاقه دارد و برخی از کودکان هم بیشتر از خود علامت‌گذاری لذت می‌برند.

نکته قابل توجه والدین این است که آنچه کودکان روی کاغذ می‌کشند تصادفی است و باعث لذت و خوشحالی کودک می‌شود، حتی اگر برای بزرگسالان قابل تشخیص نباشد.

بعد از ۶ ماه، یعنی در حدود دو سالگی، کودک هوشیارتر می‌شود و ممکن است شروع به کشیدن دایره کند. کمی بعد کودک برای نقاشی‌اش نامگذاری می‌کند و مثلا می‌گوید: «این یک گل است». ممکن است روز بعد به نقاشی سگ نگاه کند و بگوید: «این بابا است». کودک همچنین شروع به کشیدن افرادی می‌کند که شبیه قورباغه یا آمیب هستند: دایره‌ای با بازو‌ها و پا‌ها و گاهی اوقات چشمان درشت.

مرحله پیش طرحواره، پیش شماتیک یا پیش نمادین در حدود چهار سالگی شروع می‌شود. در این مرحله آمیب‌ها یا قورباغه‌ها ممکن است صورت، دست و حتی انگشتان پا داشته باشند، اما بدن نداشته باشند. این چهره‌ها از رو به رو کشیده می‌شوند و اغلب لبخند‌های بزرگی دارند. حذف جزئیات بدن نشانه این نیست که چیزی از نظر رشدی اشتباه پیش رفته! فقط به این معنی است که چیز‌های دیگری در نقاشی مهمترند.

به عنوان مثال، سر‌ها اولین اجزای بدن هستند که کشیده می‌شوند و ممکن است همچنان بزرگتر از سایر قسمت‌های بدن باشند. این کار به این دلیل است که کودک سر را بسیار مهم می‌داند.

کودک با قسمت‌هایی از سر غذا می‌خورد، صحبت می‌کند، می‌بیند و می‌شنود. خودنگاره کودک، نقاشی او از خودش، به صورت یک آمیب کشیده می‌شود، اما معمولا بزرگترین چهره را دارد و در مرکز صفحه ظاهر می‌شود. کودک ممکن است روش‌های مختلفی را برای کشیدن یک پرتره از خود امتحان کند.

رنگ‌ها بر اساس سلیقه کودک انتخاب می‌شوند و معمولا هیچ ارتباطی با آنچه ترسیم می‌کند ندارند. اشیای موجود در نقاشی ممکن است در سراسر صفحه پراکنده باشند، یا صفحه در جهات مختلف چرخانده شود که شکل‌ها کاغذ را پر کنند. ممکن است به نظر برسد که اشیاء و اشکال در سراسر صفحه شناور هستند و این طبیعی است.

خودنگاره یک کودک از خود، معمولا با آزمون و خطا پیشرفت می‌کند.

مرحله شماتیک زمانی آغاز می‌شود که کودک وارد سنین مدرسه شده است، معمولا از حدود هفت سالگی شروع می‌شود و تا ۹ سالگی ادامه می‌یابد. در این زمان، کودک طرحواره یا نماد‌های خاصی را برای افراد و اشیاء پیرامون خود ایجاد کرده است و آن‌ها را بار‌ها و بار‌ها ترسیم می‌کند.

فیگور‌های انسان دارای تمام اعضای بدن هستند. بازو‌ها و پا‌ها نیز به جای اینکه چوب مانند باشند پر می‌شوند. این معمولاً به دلیل آگاهی بیشتر از بدن و شناخت کار‌هایی است که اعضای بدن انجام می‌دهند. جالب اینکه بزرگسالان معمولا پا‌های بسیار بلندی دارند، زیرا کودکان آن‌ها را اینگونه می‌بینند.

خانه‌ها و مردم دیگر روی صفحه شناور نیستند و معمولا یک خط افق به عنوان زمین رسم می‌شود؛ همچنین ممکن است یک سری تصاویر مانند مربع‌های کارتونی بکشند تا دنباله و طول زمان را نشان دهند.

به نظر می‌رسد که این نشان دهنده تمایل کودک به داستان‌گویی با نقاشی است. در سن هشت یا نه سالگی، کودکان اغلب شخصیت‌های کارتونی یا ابرقهرمانان مورد علاقه خود را ترسیم می‌کنند و تلاش می‌کنند تصویری واقعی‌تر از دنیای خود بکشند.

چه زمانی باید از یک درمانگر کمک گرفت؟

به طور کلی، نقاشی‌های کودکان، در رنگ یا محتوا، هشدار دهنده نیستند و صرفا یک بیان هنری از تلاش‌های خلاقانه کودک در تجربه دنیای پیرامونش هستند. با این وجود، اگر کودک خردسال به طور مکرر نقاشی‌های خشونت‌آمیز می‌کشد، ممکن است بهتر باشد از یک درمانگر کودک کمک بگیرید تا مسائل احتمالی عاطفی و عمیق‌تر او بررسی شوند.

برای سنین مدرسه و به ویژه کودکانی که اهل هنر هستند، ظهور یک دوره تاریک یا حتی یکسری نشانه‌های خشن شبیه خون آشام هم ممکن است تنها کاوشی هنری در موضوعات تیره ترباشد، اما اگر این دوره با رفتار‌های پرخطر یا افسردگی همراه باشد، ممکن است به نوعی فریادی برای دریافت کمک تلقی شود.

در این بین نشانه‌هایی هم وجود دارد که باید جدی گرفته شوند؛ مشکلات عاطفی احتمالی ممکن است با نقاشی‌های یک شیء یا شخص خاص که بسیار بزرگ‌تر از نقاشی کودک از خودش باشد بروز کند.

نقاشی یک انسان در قسمت‌های از هم گسیخته نیز بهتر است توسط یک درمانگر ارزیابی شود، زیرا این نوع نقاشی‌ها معمولا نشان دهنده غرق شدن در چیزی یا احساس تکه تکه شدن است.

نقاشی یک کودک ۵ ساله که در اتاقش پیدا شد و راز یک کودک آزاری را در سال ۲۰۱۶ رسانه‌ای کرد.

نقاشی‌هایی با خط ناقص یا مردد ممکن است نشان دهنده این باشد که کودک احساس عدم اطمینان یا ناامنی می‌کند. کودکانی که این نقاشی‌ها را می‌کشند ممکن است فقط به تشویق نیاز داشته باشند. اگر این نوع نقاشی‌ها برای مدت طولانی ادامه داشته باشند، ممکن است ارزیابی تخصصی بیشتری لازم باشد.

نکته مهم این است که روانشناسان کودک با دیدن یک نقاشی قرمز یا مشکی یا یک تصویر از هم گسیخته دچار نگرانی نمی‌شوند، اما ممکن است مجموعه‌ای از نقاشی‌های تکرار شونده نیاز به بررسی داشته باشد، به خصوص اگر محتوای آن نیز ترسناک یا آزاردهنده باشد.

منبع: ایرنا

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: کودکان اخبار عمومی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۱۷۷۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بازی برای کودکان خیلی مهم است اما جایگاه ادبیات هم حفظ شود

لاله جعفری نویسنده حوزه کتاب کودک، درباره وضعیت کتاب کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: خوشبختانه امروز طیف وسیعی از کتاب‌ها در بازار نشر وجود دارد اما در مقابله با تالیف‌های خارجی که مخاطب زیادی دارند نویسندگان ایرانی کار سختی پیش رو دارند چون باید به نحوی بنویسند تا بچه‌ها فقط به دنبال کتاب‌های ترجمه نروند و به دنبال تالیفات داخلی نیز باشند.

وی افزود: همچنین گستردگی سبک‌های ادبی در حوزه کودک زیاد است و تنوع خوبی وجود دارد. ما داستان‌های تخیلی، ترسناک، طنز، علمی و… را داریم و این تنوع باعث می‌شود تا بچه‌ها به طرف کارهای تألیفی جذب شوند. البته که هنوز فاصله بسیاری با آثار خارجی داریم، چرا که گرانی کاغذ و چاپ باعث شده تا ناشران محدودتر کار کنند و این محدودیت‌ها برای نویسندگان نیز به‌وجود می‌آید. امیدوارم این مشکلات حل شوند و آثار تألیفی در کنار ترجمه بچه‌ها را به سمت خود جلب کنند.

نویسنده کتاب «چوم چوم» درباره یافتن ایده برای نگارش و همراهی با کودک امروز گفت: سعی می‌کنم تجربه‌های میدانی زیاد داشته باشم و با بچه‌ها کار کنم. حواس پنجگانه خود را در مواجه با بچه‌ها تقویت کنم. در پارک، خیابان، مترو و هر جایی‌که کودکی می‌بینم شش دانگ حواسم را جمع کنم تا ببینم عکس‌العملش در مقابله با مسائل چگونه است و سعی می‌کنم ایجاد ارتباط کنم و ببینم مدل حرف‌زدن‌شان تا چه اندازه نسبت به بچه‌های دوره خودمان تغییر کرده است. در کنار این مشاهده میدانی سعی می‌کنم کتاب‌های پرفروش دنیا را بخوانم و نکات قابل توجه آن را درک کنم. از سوی دیگر تلاش می‌کنم تا در فیلم‌ها، انیمیشن‌ها یا حتی بازی‌های رایانه‌ای جستجو کنم ببینم آثار پرطرفدار چه نکاتی به همراه دارند که بچه‌ها به سمت آن‌ها جلب می‌شوند.

جعفری به چگونگی ترغیب بچه‌ها برای مطالعه و فرهنگ‌سازی در راستای مطالعه گفت: بازاریابی مهم‌ترین مساله است. تبلیغات اثر بسیار زیادی دارد و فکر می‌کنم رسانه‌ها حرف اول را در این میان می‌زنند. امروز بین دو فیلم برای پخش، رقابت و تبلیغات گسترده‌ای وجود دارد، چه در شبکه‌های داخلی و چه فارسی زبان خارجی؛ در حالی‌که برای کتاب ما هیچ تبلیغی نداریم. فکر می‌کنم سهل‌الوصول‌ترین راه، همین تبلیغ است. هرچند که هزینه‌بر است، اما رسانه‌های داخلی مانند تلویزیون، به نوعی جزو مایملک مردم ایران به شمار می‌آید و باید از آن استفاده شود. ما در طول روز همه نوع تبلیغی در رسانه می‌بینیم، غیر از کتاب.

وی ادامه داد: از سویی فکر نمی‌کنم در مدارس هیچ تمرکزی روی این مسئله وجود داشته باشد. این اتفاق در حالی است که بیشترین زمان را فرزندان ما در مدرسه و در کنار هم می‌گذرانند و می‌توان برای آن‌ها ساعت مطالعه، یا زنگ کتاب تعریف کرد و به هزار نوع، نه به شکل خشک و اجباری بلکه با بازی و سرگرمی تبلیغ کتاب کرد تا فرهنگ مطالعه در میان بچه‌ها ایجاد شود.

این‌نویسنده گفت: ناشران به دنبال کتاب‌هایی همراه با بازی و سرگرمی هستند و وجه بازی برای‌شان غالب است. درست است که بازی نقش مهمی در زندگی کودک دارد، اما ادبیات نیز جایگاه خودش را دارد و باید این جایگاه حفظ شود. ناشران مجبور هستند برای فروش کتاب دست به هر کاری بزنند و کالایی تولید کنند که روی دست‌شان نماند. اما کتاب‌هایی که ادبیات خالص هستند و به جشنواره‌های داخلی و خارجی راه پیدا می‌کنند هر روز کمرنگ و کم‌تعداد شده‌اند و این را من از سفارش‌هایی که به خودم ارائه می‌شود، می‌بینم. ناشر از من می‌خواهد که سری کاری کنم در حالی که باید بذر آگاهی در ذهن کودک کاشته شود و این با یک اثر خوب اتفاق می‌افتد، اما امروز این گونه نیست. وی در پایان گفت: امیدوارم شرایطی فراهم شود تا نویسنده آنچه که دلش می‌خواهد را بنویسد و تنها سفارشی کار نکند.

کد خبر 6090973 زینب رازدشت تازکند